پتروگرافی و پترولوژی سنگهای آذرین درونی منطقه قورقچی (شرق میاندوآب)

مبحث رساله حاضر در ارتباط با پترولوژی منطقه قورقچی می باشد که حدودا در 40 کیلومتری شرق میاندوآب واقع شده است . این منطقه در تقسیم بندی ساختمانی ایرانی در حیطه زون تکتونیکی و ساختمانی آذربایجان قرار می گیرد. منطقه مزبور جهت تعیین چگونگی عمل فرآیندها در تحول ترکیبی ماگماها و کشف ارتباط موجود بین سنگهای تحول یافته فوق اشباع و سنگهای اشباع تا اندکی تحت اشباع، مورد آنالیز عناصر جزئی . اصلی قرار گرفت . به استثنای سنگهای اسیدی مثل داسیت و ریوداسیت که خارج از روندهای ترکیبی غالب قرار می گیرند. بقیه سنگهای منطقه بطور واضح در امتداد روندهای ترکیبی قرار می گیرند. مشخصات ژئوشیمیایی و کانی شناسی سنگها و اختصاصات زمین شناسی ناحیه حاکی از این امر هستند که مذابهای آلکالی اولیوین بازالت ممکن است از ذوب بخشی مواد پریدوتیتی متازوماتوز و تبلور تفریقی بعدی ناشی شده باشند. تفریق بلوری در مراحل اولیه عمدتا توسط اولیوین صورت گرفته سپس بطور غالب توسط کلینوپیروکسن و مگنتیت تداوم یافته است . در این فرایند بیوتیت و پلاژیوکلاز نقش فرعی داشته اند و آپاتیت نیز به طور بسیار جزئی در این فرایند دخیل بوده است . کمپلکس آذرین قورقچی از چهار واحد اصلی تشکیل شده است که از مونزوگابروتاکوارتز مونزیت در تغییر می باشد. اختلاط ماگمایی بطور جزئی میان مواد مافیک نشات گرفته از گوشته و مذاب پوسته ای ناشی از حرارت ماگمای مذکور اتفاق افتاده است . نهایتا شواهد زمین شناسی، فعالیت های ماگمائی این منطقه را به فرآیندهای فروفشی اولیگومیوسن نسبت می دهند.